Voor mijn periode als moeilijk behandelbaar astmapatiënt (dat was in het najaar van 1996 toen ik aan mijn neuspoliepen werd geopereerd) kon ik zelfstandig vele klussen in en om het huis makkelijk aan. En was ik er zo nodig ook als een ander een beroep op mij deed, vol energie zonder beperkingen.

Helaas staat dit in schril contrast met hoe het de laatste jaren, qua gezondheid en mobiliteit met me is gesteld. Weinig energie een matige conditie snel vermoeid en de fitheid is ver te zoeken. Volgens mij heel herkenbaar voor chronische patiënten. Conclusie je bent aangewezen op hulp van buitenaf best wel lastig hoor, als je gewend bent om altijd alles zelf te doen en te regelen.

Ik vind het in mijn geval wel moeilijk om andere te vragen om iets voor mij te doen, dingen uit handen te geven en te delegeren, je voelt je bezwaard. Een drempeltje dus maar de knop moet om diverse activiteiten moeten toch geregeld worden. Gelukkig zijn er op deze wereld ook kanjers die dit aanvoelen en er op deze momenten voor je zijn in mij of ons geval, buiten mijn familie om (broers en zussen) zijn dat Rob en Wia de schoonouders van onze dochter Laura waar we in de loop der jaren goed bevriend mee zijn geraakt.

Wij gaan zelfs al een aantal jaren samen op vakantie naar binnen en buitenland met deze voor ons speciale vrienden. De afgelopen jaren hebben we via kennissen een heel mooi plekje gevonden op het eiland Samos in Griekenland, dit bijzondere plaatsje Kokkari is erg geschikt voor minder valide mensen. Hoe fijn is het is het dat deze twee vrienden Rob & Wia zo behulpzaam zijn tijdens deze vakantiereis met het vervoeren van de koffers, het inchecken en de begeleiding richting de Gate. Dit bovenop de assistentie van de Touroperator. Want voor ons zelf zou dit veel te intensief zijn. Zo ook op aankomst van de bestemming de bagage verzamelen richting de bus en het hotel erg fijn dat er op die momenten iemand is die je bij kan staan.

In deze vakantieperiode is het voor Rob & Wia ook geen probleem om zich aan te passen aan mijn beperkingen en matige mobiliteit. Dit voelt voor mijn vrouw Lidwien en mij erg goed, zonder deze vrienden zouden deze vakanties bijna niet mogelijk zijn. Dit is slechts één van de voorbeelden waarop ze er zijn als we ze nodig hebben, ze staan altijd voor ons klaar en zijn zeer begaand met mij en zien ook hoe zwaar het is voor Lidwien. Bijkomend voordeel is dat Rob erg handig is, als gepensioneerd werknemer bij een bouwbedrijf en zo een paar jaar geleden een erg mooi schuurtje heeft neergezet voor mijn scootmobiel. In de afgelopen jaren, de periode dat ik minder mobiel was en naar diverse ziekenhuizen moest kon ik altijd een beroep doen op mijn vriend en nu nog als ik hulp nodig heb dan hoef ik maar te bellen en ze staan beiden klaar om een helpende hand toe te steken.

Hoe bijzonder en fijn is het dat je als persoon, die niet alles zelfstandig meer kan doen en tegen soms best wel lastige problemen aan loopt, altijd terug kan vallen op zulke lieve en begripvolle mensen, zo geïnteresseerd. Ze zien mij niet als patiënt maar als vriend en vinden dat ik ondanks soms wat tegenslag positief in het leven sta. Ik gun alle mensen met beperkingen vrienden zoals Wia en Rob dan zouden ze op vele vlakken ontzettend geholpen zijn, wij hopen nog heel lang bevriend te blijven.

Klaas Vos