Een paar weken terug vroeg Janessa of ik een stukje wilde schrijven voor de nieuwsbrief. Ik? Ja, ik?! Hier komt dus mijn verhaal.

Mijn naam is Kim (37), ik ben getrouwd met Sander en samen hebben wij 3 kinderen, Mees (10), Elin (8), Kiek (5).
Ik ben opgeleid als fysiotherapeut maar doordat ik nu al twee jaar ziek ben helaas inmiddels tijdelijk 100% afgekeurd.
Mijn grote hobby en passie is fotograferen en ik hoop daar in de toekomst mijn werk van te kunnen maken.

Vorig jaar al opperde mijn longarts om naar Davos te gaan, maar dat heb ik toen keihard weggewuifd.
Ik ‘kon’ nl niet weg van thuis vond ik, ik ‘moest’ thuis bij onze 3 kinderen zijn. En ging dus thuis aan de slag met fysiotherapie, longrevalidatie, psycholoog en een enorme hoeveelheid aan medicatie. Zo heb ik thuis ruim een jaar lang aangemodderd en begin maart ging het echt niet meer. Ik was helemaal op en kon vrijwel niets meer.

Eind mei kwam de toestemming van de verzekering om naar het NAD te gaan, en ook al was het afscheid van mijn gezin loodzwaar, ik zag enorm uit naar Davos.
Een kans op een nieuwe start.
Vooraf kende ik het NAD nog niet en heb online gezocht naar informatie en kreeg via Instagram contact met Janessa die mij ook informatie gaf.
De reis naar het NAD was vermoeiend, vooral het laatste stuk met de bus. De eerste week moest ik heel rustig aan doen en wennen aan de hoogte.

Vanaf de tweede week zijn we rustig gestart met opbouwen van mijn conditie en het afbouwen van mijn medicatie.
Ik heb samen met het behandelteam diverse doelen gesteld, onder andere afbouwen van medicatie en 3-4km achter elkaar kunnen wandelen (het ‘rondje’ Davosersee).

Nu ik dit schrijf zit ik in week 8 van de opname en kan ik zeggen dat deze doelen al ruimschoots behaald zijn. Ik ben inmiddels zelfs al een week zonder onderhoudsinhalatie medicatie en heb gister 10 km achter elkaar kunnen wandelen. Dit alles is mogelijk vanwege het gunstige hooggebergteklimaat in Davos, ik heb hier nagenoeg geen last van prikkels. Het voelt als een overwinning! Helaas na 1.5 week stoppen bleek dat ik toch onderhoudsmedicatie nodig heb, maar dit is in ieder geval veel minder dan in Nederland.

Vorige week heb ik in overleg met de longarts besloten om met 9 weken naar huis te gaan, mijn longen gaan ontzettend goed, maar mijn conditie kan ik helaas niet verder opbouwen vanwege een blessure aan mijn been en aangezien ik mijn gezin ook steeds meer begin te missen is het voor mij een goede keuze om na 9 weken naar huis te gaan.
Ik heb de opname in het NAD als zeer prettig ervaren. Er is veel tijd, ruimte en aandacht voor jou als persoon, voor je astma en eventuele andere aandoeningen.
Ik heb hier echt geleerd dat het heel belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen en signalen die je lichaam geeft niet te negeren. Voor een ieder die de kans krijgt aangeboden om naar Davos te gaan zou ik willen zeggen, grijp deze aan! En als je hier bent, start rustig met bewegen want je hebt snel een blessure door overbelasting. Ik denk dat ik vrijwel elke mede patiënt hier wel een keer met tape heb zien lopen ;-).

Mijn laatste volle week in het NAD gaat morgen in. Het wordt een week van veel afsluitende gesprekken, laatste onderzoeken en het eindgesprek en daarnaast hoop ik nog een paar mooie wandelingen te kunnen maken. En dan…opgeladen en vol frisse moed en energie terug naar huis!
Over een tijdje zal ik jullie vertellen hoe het mij de eerste tijd thuis gegaan is na de opname.

Groetjes Kim