Spirometrie is een veelgebruikte longfunctietest voor het diagnosticeren van astma, maar ook voor andere longziekten zoals COPD. Het meet de hoeveelheid lucht die je kunt in- en uitademen en de snelheid waarmee dit gebeurt.
De Spirometrie wordt uitgevoerd bij de huisarts of op de longafdeling in het ziekenhuis. Hierbij wordt een spirometer gebruikt die is aangesloten op een mondstuk. Tijdens de test adem je in en uit via dit mondstuk. Om te voorkomen dat er lucht via je neus ontsnapt, draag je gedurende de test een neusklem. Tijdens de test wordt je gevraagd diep in te ademen en vervolgens zo krachtig en snel mogelijk uit te ademen. Voor een betrouwbaar resultaat wordt de meting drie keer herhaald.
De test duurt ongeveer een half uur tot een uur. Voorafgaand krijg je instructies van jouw behandelend arts over het (tijdelijk) stoppen of extra innemen van medicatie. Daarbij is het advies om fysieke (zware) inspanning en het eten van een zware maaltijd vóór het onderzoek te voorkomen. Dit geldt tevens voor roken.
Belangrijke metingen die uit deze longfunctietest worden gehaald zijn:
- Forced Expiratory Volume in one second (FEV1): Dit geeft aan hoeveel lucht je in één seconde kan uitademen na een diepe inademing.
- Forced Vital Capacity (FVC): Dit geeft aan hoeveel lucht je in totaal kunt uitademen na een diepe inademing.
- FEV1/FVC-ratio: Dit geeft aan hoeveel lucht van de totale hoeveelheid lucht, ook wel vitale capaciteit je in één seconden kunt uitademen en kan helpen vaststellen of er sprake is van een luchtwegvernauwing.
De verschillende doeleinden van de spirometrie
- Meten of er sprake is van een luchtwegvernauwing en de ernst van deze vernauwing.
- Het volgen van de ontwikkeling van de longfunctie door bijvoorbeeld ieder half jaar de test uit te voeren en de resultaten te vergelijken.
- De effectiviteit van een behandeling beoordelen door een spirometrie uit te voeren zowel voor als na behandeling met astmamedicatie. Dit wordt ook wel een reversibiliteitstest genoemd.
Reversibiliteitstest
De reversibiliteitstest meet de effectiviteit in het gebruik van astmamedicatie op de longfunctie. Aan de hand van deze meting kan de arts beoordelen of de medicatie in het behandelingsplan moet worden opgenomen.
De reversibiliteitstest begint met een spirometrie, zoals eerder beschreven. Na deze ‘basis’ meting krijg je astmamedicatie toegediend via een inhalator met voorzetkamer of vernevelaar. Na een korte wachttijd, waarin de medicatie kan inwerken, wordt de spirometrie opnieuw uitgevoerd.
Door de resultaten voor en na de behandeling met astmamedicatie te vergelijken, kan de effectiviteit van de medicatie op de longfunctie worden beoordeeld door de behandelend arts.
