75 jaar gedenken…

Fier staat de tulp, die staat voor Nederland, in ons logo.
Vandaag schenken wij namens onze vereniging rood-wit- blauwe tulpen die bij de oorlogsmonumenten in ons land worden neergelegd.
Ondanks dat wij in deze tijd van Corona worden beperkt in onze vrijheid kunnen we ons niet voorstellen hoe het is…vijf jaar oorlog.

Onze vereniging is al ruim 120 jaar geleden opgericht en was tijdens de oorlog nog eigenaar van het sanatorium in Davos.

Ook in “Het Nederlands Sanatorium te Davos” was de oorlog natuurlijk aanwezig, ondanks dat Zwitserland neutraal bleef. Al in 1938 werd de leider van de Zwitserse Nazipartij doodgeschoten in Davos. Deze partij had o.a het idee opgevat om in het Dischmadal een concentratiekamp aan te leggen.

Nadat Nederland de capitulatie heeft ondertekend reageren de aanwezige Nederlanders, patiënten en personeel verslagen. Ineens zijn ze afgesneden van gezin en familie in Nederland. Hoewel rechtstreeks schriftelijk contact tot 10 juni verboden is lukt het de administratie in Den Haag reeds voor die tijd berichten heen en weer te krijgen.

In het begin van de oorlog werd er geprobeerd vanuit Nederland om Duitsgezinden in het sanatorium te krijgen. Via een afgesproken code weet men dit te voorkomen.
Den Haag geeft van deze mensen aan “zwak, zeer zwak, te zwak om te reizen”. Dankzij de medewerking van de Zwitserse autoriteiten krijgen deze patiënten dan geen visum voor Zwitserland.

Omdat er nog maar 30 Nederlandse patiënten zijn opgenomen wordt de kliniek gevuld met Zwitserse tuberculosepatiënten. De rantsoenen zijn voor de inwoners van Zwitserland zeer gering. Sanatoria krijgen extra en dankzij de eigen voorraden, deels afkomstig van schenkingen uit Indië kan men lang blijven genieten van koffie, thee, cacao en rijst.

Wie meer wil lezen: Een Hollands huis in Zwitserland geschreven door Richard de Bruijn.