Huib mag niet meer naar Davos om op adem te komen

Slecht nieuws voor tientallen mensen met ernstig astma: ze krijgen hun hooggebergtebehandeling in Davos niet meer vergoed. Dat is althans het advies van het Zorginstituut aan minister Bruno Bruins. Dit heeft ingrijpende gevolgen voor veel mensen met een longziekte. Zo ook voor Huib Hoornweg (48), die nu aan de prednison zal moeten. ‘Ze weten niet wat ze mensen afnemen.’

Huib Hoornweg (48 jaar) was vroeger vrachtwagenchauffeur, maar door zijn ernstige astma kan hij dit werk niet meer doen. ‘In Nederland en met name in Rotterdam waar ik woon, is het helaas zwaar toeven omdat ik heel veel last heb van de huisstofmijt en de hoge luchtvochtigheid. Als ik alleen maar in Nederland blijf, kan ik alleen maar thuis op de bank zitten. Ik heb het gevoel dat ik door een rietje adem en alle normale dingen van het leven zijn vermoeiend. Vanaf mijn veertiende kom ik met enige regelmaat in het Nederlands astmacentrum Davos (NAD) en daar kom ik letterlijk op adem. Ik ben daar dan zes tot negen weken en krijg een uitstekende behandeling, waardoor  ik het ook in Nederland weer een tijd kan uithouden. Soms werkt het effect van Davos wel drie jaar door. Ik kan daar weer een beetje aan fitness doen en in de tuin werken.’

‘Allesbehalve effectief’
Het Zorginstituut beoordeelt de hooggebergtebehandeling nu als niet effectief. Als het besluit door de minister wordt overgenomen, verdwijnt de behandeling in het Nederlands Astmacentrum Davos uit het basispakket. Het Longfonds wijst erop dat dit grote gevolgen heeft voor de groep patiënten met ernstig astma. Longfonds-directeur Michael Rutgers: ‘Ze kunnen niet meer terecht op de plek waar ze de beste zorg krijgen. Dat betekent dat deze mensen meer medicijnen moeten gebruiken, in de ziektewet terecht komen en vaker op de IC zullen belanden. Dit besluit is dus alles behalve effectief’, aldus Rutgers.

‘Geen vakantie’
Hoornweg kan dat als geen ander onderschrijven: ‘Ze weten niet wat ze mensen afnemen. Ze ontnemen de vreugde van het leven, van mij en van iedereen die baat had bij de behandelingen in het NAD. Het is pijnlijk te horen dat sommigen denken dat het een soort vakantie is in Davos. Maar dat is het totaal niet. Het is twaalf weken keihard werken. Je zit in een ziekenhuis tussen mensen die je niet uitkiest, zonder je dierbaren. Je kunt er inderdaad mooie plaatjes schieten, het is er prachtig, maar daar houdt de vergelijking met een vakantie echt op. Het is veel aan je lichaam werken, conditie opbouwen, onderzoeken. Als je na twaalf weken weer thuis komt, kun je weer dingen doen, je hebt weer energie. Maar als ik er niet meer heen kan, zal ik aan de prednison moeten, wat enorm veel bijwerkingen heeft. Het is slecht voor je gebit, je wordt er dik van en nog veel meer nare bijkomstigheden. Het medicijn zorgt ervoor dat je wat minder benauwd bent, maar heeft bij lange na niet het positieve effect van Davos.’
Ondanks het slechte nieuws van de zorgverzekeraars, probeert Huib positief te blijven. ‘Ik probeer te kijken naar wat ik wel kan.Gelukkig heb ik een lieve vriendin en er komen straks steeds betere medicijnen. Ik hoop dat ik nog een beetje prettig zal kunnen leven.’

Tekst: Harald Roelofs (LONGFONDS)