Sylvia onderweg naar acceptatie

Toen ik rond mijn 30e bij de longarts kwam te werken en ik zo vreselijk benauwd was zocht de longarts in de wachtkamer wie het zo benauwd had, tot hij erachter kwam dat het zijn eigen assistente was. Hij zei neem even pufje….. Euh… dat heb ik niet. Hij gaf als antwoord: als jij geen astma hebt dan ben ik geen longarts. Kom maar even mee, ik kreeg pufjes, met een snelwerkende luchtwegverwijder, wat een verademing, ik wist niet wat mij overkwam. Onderzoeken volgden. Milde astma was een feit. Na een aantal jaren had ik het goed onder controle en kon ik werken, had ik een sociaal leven en kon veel sporten. Halve marathons werden een feit!

Wil je haar hele verhaal lezen lees dan hier verder!